intimiteit in de ruimte

het Wad ligt grijs en ongenaakbaar
verstild
te wachten
op het volgend tij
zachtjes gaat het zingen in mijn hoofd
ik wil die stille buitenwereld binnen

in zijn vele armen
draagt hij heel het lieve leven
geeft ruimte aan wat broedt en hoedt
kijkt toe en oordeelt niet

tussen zijn vele voeten
dromen mensen
alleen of samen
hun verlangen voor het leven uit

ik ben er bij
mijn tranen
mogen vloeien
in de luwte van zijn stam

zoekend blader ik
door de wuivende kruin
en geef me over aan de vreugde
van het zijn